As Drome Waar Word

Ek haat toe-oog afsprake én ek haat dit as mense laat kom vir afsprake. “Wat’s haar haar naam nou weer?” vra ek senuweeagtig en sluk die laaste bietjie vodka weg. Corrie en Sonja het gedink hulle doen goed om 'n  ‘blind date’ vir my te reël. Ek en Tessa het ses maande gelede uitgemaak, na 'n verhouding van vyf jaar. Volgens hulle is ek nou lank genoeg single.

“Sonet!  Ontspan nou, haar naam is Vanessa, maar almal noem haar Nessa.” probeer Corrie my kalmeer. Sy vlieg op en waai na ‘'n meisie wat nou net by die deur ingestap het. “ Nessa!”

“ Haai julle, sorry ek’s laat maar moes my Moederlief op die nippertjie by die teater gaan aflaai, haar kar wou nie vat nie.”

Nessa is oulik en spontaan. Ek hou van haar, maar nie meer as net 'n vriendin nie. Sy steek haar hand uit na my en ons groet.

“ Ek’s Nessa en jy moet Sonet wees, bly te kenne”

Ek glimlag en knik my kop. Ek weet nie wat op aarde Corrie en Sonja gedink het nie, sy’s hopeloos te jonk vir my. Ek skat haar so vyf en twintig, dertig en hulle weet ek hou van ouer vroue.

“ Jy’s teleurgesteld?” sê Nessa en vang my onkant. “ Toemaar... ek ook, ek’t iemand meer butch verwag.”

Genade tog, staan dit so duidelik op my gesig geskryf? My oë rek vir hierdie voor op die wa vroumens en nog steeds kry ek nie 'n woord uit nie.

“ Wat drink jy?” vra sy.

Ek kry darem die woord vodka uit en sy spring op en draf kroeg toe.

“Hier drink, sodat jy weer kan praat.” sê sy en druk 'n shooter in my hand.

Uiteindelik kom ek tot verhaal. “Is sy altyd so voor op die wa?” vra ek vir Sonja, want Corrie is saam met Nessa terug kroeg toe.

Sonja lag te lekker. “Sy’s soos 'n dwarrelwind en partykeer soos 'n orkaan. Sy kan mens uitput en waar sy was, is altyd chaos. Sy’s pret en plesier en almal is mal oor haar.”

“ Sy klink na 'n hand vol ja.” sê ek en wonder wat hierdie aand inhou.

“En?” vra Corrie my toe sy terugkom.

“En wat?” vra ek.

“ Wat dink jy van Nessa?”

“ Oulik, vriendelik, maltrap... maar nie vir my nie. Wat het jy gedink Corrie... nee... jy het nie gedink nie.” vererg ek my sommer vir haar.

“ Jy kort 'n jong, op en wakker vrou wat bietjie vuur in jou kan blaas Sonet.”

“Dankie, Corrie! Ek is jammer ek’s so 'n vervelige vriendin!” vervies ek my weer vir Corrie en stap kroeg toe vir nog 'n vodka.

Ek sit hulle en dophou van die kroegtoonbank af. Nessa pluk die twee van hulle stoele af en sleep hulle saam met haar dansvloer toe. Sy’s wraggies 'n bondel energie. Ons kuier tot laatnag voor ek uitgeput op my bed neerval en sommer dadelik aan die slaap raak.

 

               Drie-uur die middag lui my foon en Nessa giggel aan die ander kant. “ Nee, man, slaap jy wraggies nog?” Sy klink so opgewek, asof sy eerder die hele nag geslaap het en nie gedans het nie. “ Kom na Corrie hulle toe, ons het so pas besluit ons gaan braai vir aandete. Ek kom haal jou, gee my jou adres?”

Vinnig maak ek verskoning, sodat sy nie my adres in die hande moet kry nie. “Sien jou dan later.” groet ek en lui af. Ek lê nog 'n ruk met die foon in my hand en wonder waar het sy my nommer gekry... Corrie... natuurlik!

Ek voel verfrissend na die stort en sien weer kans vir Nessa... en die braai. Net soos die vorige aand het Nessa weer oorgeborrel van energie, plesier en lawwigheid. Toe ek groet na die braai, laat ek haar mooi verstaan dat ek Sondag wil rus en laat slaap en nie weer wil gaan rinkink nie. Nessa glimlag en gee my 'n drukkie voor ek ry.

 

               Woensdagaand bel Nessa my weer uit die bloute uit. Sy wil hê ek moet saam met haar gaan koffie drink. Noodgedwonge moes ek toe nou my adres vir haar gee, want sy dring daarop aan om my te kom oplaai. 'n Swart afslaankap BMW stop voor my huis en Nessa sit agter die stuur.

“Sjoe, maar jy verdien 'n goeie salaris.” sê ek terwyl ek aanstap kar toe.

“ Nee, dis Moederlief se kar, wens dit wás myne.”

“ Wel dan verdien jou ma 'n goeie salaris.” sê ek en is beïndruk.

“Sy het, maar sy het nou afgetree.” lig sy my in.

“O, watse werk het jou ma gedoen?” vra ek,

“ Kom ons ry, dan gesels ons vêrder by die koffiekroeg.” vermy Nessa my vraag.

Ons kuier vêrder by die koffiekroeg, maar gesels nie weer oor haar ma nie.

Ek en Nessa het wel tot 'n ooreenkoms gekom, ons gaan net vriende wees, want ons is nie romanties vir mekaar bedoel nie. Nou voel ek ook weer op my gemak met die wete dat sy niks meer as vriendskap van my wil hê nie.

 

               Ek en Nessa het groot vriende geword en ontmoet mekaar gereeld na werk vir koffie. Naweke is ons of in die dansklubs of by vriende vir braai of partytjies.

“Sonet, jy sal hierdie naweek sonder my moet kuier.” Nessa klink ongelukkig en lyk sommer neerslagtig ook.

“ Wat’s fout, hoekom lyk jy so?”

“ Ek gaan New York toe, moet weer my ma se hand gaan vashou.”

“ New York! Jis ek sal wat wou gee om soontoe te gaan!” gil ek dit uit.

“Ag, dis boring, ek moet oral saam met my ma gaan. Of moet in die hotel bly as sy gaan vir daai simpel repetisies.” Nessa is hoogs ontsteld, maar lig my nogtans vêrder in oor hulle tog New York toe.

Haar ma was 'n aktrise maar het tien jaar terug, op vyftigjarige ouderdom, afgetree en na Suid-Afrika geëmigreer. Hulle gaan elke drie of vier maande New York toe want haar ma word rolle aangebied op die verhoog, gewoonlik die hoofrol. Sy vertel ook dat sy en haar pa al twintig jaar hier bly. Haar pa is eintlik 'n Suid-Afrikaner en sy is in Amerika gebore.

“Jy praat goed Afrikaans, sonder 'n aksent.” sê ek verbaas.

“Danksy my pa, hy het my geleer praat en ek het weer my ma geleer... jy moet haar hoor Afrikaans praat, sy praat dit met 'n Yankee aksent.” sê Nessa en sy lag.

 

               My naweek verloop stil, ek is maar te bly vir die oomblikke van stilte en rus. Ek hoor niks van Nessa en probeer om haar te bel Maandagoggend, maar daar’s geen antwoord nie.

Teen Woensdagaand laat sy eers weer van haar hoor. “ Ek hoop nie jy slaap al nie, maar ons het nou eers by die huis gekom. My ma moes toe langer bly as gewoonlik.”

“ Ek’s net bly jy’s veilig, ek was al bekommerd” sê ek en sug van verligting.

“My ma wil jou graag ontmoet, sy’t gesê ek moet jou nooi vir ete Vrydagaand.”

Ek aanvaar die uitnodiging en lê lank en wonder oor die aktrises in Amerika wie se vanne White is. Daar is Betty White, maar sy het nou die dag negentig geword en Nessa se ma is nou... sestig. En onder my gedagtes raak ek aan die slaap.

 

               Vrydag breek te vinnig aan en eks 'n senuweebol toe ek by Nessa hulle sê huis indraai. Mens kan sien daar’s nie 'n tekort aan geld nie. Groot swaar tralie hekke swaai voor my oop en ek ry met die oprit tot by die huis. Dis 'n enorme groot plek. My deur word vir my oopgemaak en 'n bediende beduie dat ek haar moet volg. Sy lei my na die patio toe. Daar is reeds ander gaste.

Nessa is opgewonde toe sy my gewaar. “Uiteindelik iemand met wie ek kan gesels. Die klomp is my ma se vriende.” verduidelik sy en wink 'n kelner nader en bestel vir my 'n vodka.

“Nessa, ek het jou nooit gevra wat is jou ma se naam nie.”

“ O... almal noem haar Lee, maar haar verhoog naam... “ Nessa voltooi nie haar sin nie, want haar ma praat agter my.

Ek versteen, ek ken daai stem of ek dink ek ken daai stem... Vinnig probeer ek dink...Lee White, Lee White...nee dit lui nie 'n klokkie nie, maar die stem... die stem klink soos... Ek draai om en kliphard sê ek “LEANNE PORTER!” Ek kan my oë nie van die vrou afhou nie, ek staar net na haar en al wat ek uitkry is... “ek sal daai stem enige plek herken...”

Nessa stel my aan haar ma voor en ek skud hande met haar, maar dit registreer nie by my dat ek nou net aan dié Leanne Porter se hand gevat het nie. Sy is een van die beste en bekendste aktrises in Amerika. My bene wil my nie meer dra nie en ek sak op die rusbank neer. Dit voel of ek droom, kan dit waar wees. Ek vat 'n groot sluk vodka en probeer tot verhaal kom. “Ek moet vars lug kry Nessa...” hyg ek en vlieg op. Nessa lei my uit tuin toe. Die koel briesie bring 'n lafenis en ek voel nie meer benoud nie.

Ek staar na Nessa en vra. “Weet jy wie daai vrou is aan wie jy my nou net voorgestel het?!

“My ma of van wie praat jy? Vra Nessa fronsend.

“Nee, behalwe dat sy jou ma is... Dêmmit! Sy’s jou ma ja...” sê ek en bly dadelik stil. Ek kan nie vir Nessa vertel hoe ek oor haar ma voel nie. Dat ek eintlik 'n ‘crush’ op haar het nie, dat sy nog al die jare my ideale vrou is nie, dat ek al in my drome met haar ma liefde gemaak het... haar regtig sou wou bed toe vat... Dat ek heimlik verlief is op Leanne Porter, haar ma. Ek kan nie dat Nessa dit weet nie...

“Sonet? Wat gaan aan met jou, dit lyk of jy 'n spook gesien het.”

“Hoekom het jy nie vir my gesê jou ma is die bekende Leanne Porter nie?!” en is sommer vies vir haar.

“Big deal” sê Nessa en trek haar skouers op.

“Dan kon ek my immers voorberei het!” sis ek deur my tande

“Sonet jy gaan aan soos 'n tiener wat verlief is op haar skooljuffrou!”

Ek bedaar dadelik want dis wraggies die tweede keer dat sy my soos 'n boek lees. Sy begin giggel en ek loer onderlangs na haar.

“Jy is! Jy is verlief op my ma!” sy lag nou hardop.

“Ek kan ook niks vir jou wegsteek nie, jy het net die vermoë om my soos 'n boek te lees.” sê ek en gee 'n verleë laggie.

“Moet ek vir jou 'n date met haar reël?” vra sy onskuldig.

“Doen dit net, ek vermoor jou!” maar heimlik wens ek dat sy dit tog sal doen.

 

               Die res van die aand verloop vlot, behalwe aan tafel waar ek en Leanne kort-kort per ongeluk aan mekaar se hande geraak het wanneer ons saam die soutpotjie, of aan die slaailepel en of aan dieselfde broodrolletjie gevat het en dan onderlangs vir mekaar geloer het en beleefd geglimlag het. Elke keer as ek aan haar raak of sy aan my, het daar 'n  tintelende gevoel deur my hele liggaam gespoel en hier binne-in my het ek gehoop dat sy dieselfde gevoel gekry het.

 

               Ek was half verlig toe dit tyd word om te ry. Hoe ek by die huis gekom het weet ek nie, want ek was al die pad in die wolke, half in 'n beswyming. Leanne lyk nie heeltemal meer soos in haar flieks nie, sy’s ouer, gryser en beslis meer sexy. Dan... daardie stem het niks verander nie. As sy net praat, jaag sy klaar my hormone deurmekaar.

Na ek gestort het, stap ek sitkamer toe, haal een van Leanne Porter se DVD’s uit die rak en sit dit in die DVD speler. Dis een van die eerste flieks waar ek op haar verlief geraak het. Daar’s 'n foto van haar in die DVD van haar laaste fliek wat sy gemaak het, ek haal dit uit. Sy het dit geteken en weer teruggepos aan my. “To Sonet With all my love Leanne Porter”

 

               Woensdag ontmoet ek en Nessa weer vir koffie. Ek sit al toe sy eers daar aankom en trek haar oë soos wanneer mens vir iemand flikkers gooi. “Wat makeer jou oë, is jy okay?” vra ek sarkasties.

“Ag, sies man... ek bring goeie nuus, nou’s jy vieslik met my.” Sê sy en trek haar lip asof sy in trane wil uitbars.

“ Goeie nuus?!”

“Jaaa! Jy is vir die naweek na ons huis genooi. Jy moet Vrydag al deurkom, vra Moederlief.”

“Nee, Nessa, nou trek jy my been?” sê ek half verras en geskok.

“Ek doen nie, my ma wil jou graag weer sien, sy’t...” ek knip Nessa se sin kort.

“Het jy nou wraggies vir jou ma gaan staan en vertel dat ek... dat ek gek is oor haar?!” sê ek vies.

“Kan ek klaar praat!” sê Nessa die keer vies. “Sonet, sy’t my gevra of ek en jy iets aan die gang het en toe vertel ek haar dat ons blind date eintlik 'n ‘miss match’ was. Sy’t gesê sy hou nogal van jou en sou jou beter wou leer ken en... toe bloos sy! My ma het gebloos, dit was te ‘sweet’ want ek het haar nog nooit sien bloos nie. Sy hou van jou!”

“Wag net so bietjie, waar’s jou pa, wat gaan hy van al die dinge sê?”

“ Hulle is geskei toe ek so vyf of agt of so iets was. Na my pa was sy nog nooit weer saam met 'n ander man nie. Sy’t baie vriendinne gehad... of sy nou romanties betrokke by een van hulle was weet ek nie, sy was maar altyd geheimsinnig oor sulke goed. Ek onthou net, my pa het haar altyd 'n ‘dyke’ genoem as hulle so oor die foon baklei het, dis eers jare later dat ek sou uitvind wat dit eintlik beteken het.” Nessa staar voor haar uit terwyl sy my vertel. Net vir 'n breukdeel van 'n sekonde is daar hartseer in haar oë en op haar gesig te bespeur, maar amper dadelik is sy weer haar ou self en vra: “Toe gaan jy oorkom die naweek? Jy moet nou sê, dan kry ons DVD’s en chips, o ja en twak vir die hubbly bubbly, Moederlief het gesê die keer rook sy saam hubbly.” Nessa giggel en wag vir my antwoord.

Sy klink so opgewonde dat ek nie anders kan as om in te stem nie. Sy spring ook sommer dadelik op om die tabak te gaan koop, hier’s 'n winkel glo naby. Ek het beduie sy moet maar alleen gaan, ek sal vir haar sit en wag. Ek bestel nog 'n koffie en wonder wat dié naweek gaan inhou.

 

                Soos gereël stop ek Vrydagmiddag voor hulle prag huis. Die keer is Nessa voor die bediendes by my kar. Sy pluk ook sommer die deur oop, het my aan die arm en ons storm die huis binne en op met die trappe. Sy wys my my kamer en dat ek gou moet uitpak en verfris as ek wil, sy sal my op die patio kry. Ek glimlag vir die borrelende mens toe sy by die deur uitglip en vergaap my aan die kamer. Dis so ruim en mooi. Twee groot dubbeldeure loop uit op 'n balkon met die mooiste uitsig oor Pretoria.

 

               Nessa en haar ma wag vir my op die patio. Leanne is net so bly om my te sien en ek probeer om kalmer te lyk in haar teenwoordigheid, maar binne-in my galop my hart en die vlinders in my maag wil nie tot bedaring kom nie. Nessa het DVD’s gekry en na aandete stap ons TV-kamer toe om dit te gaan kyk. Tussen in is daar een van Leanne se flieks en sy weier om daarna te kyk. Nessa het haar gesmeek maar tevergeefs, sy het opgestaan en gaan popcorn maak.

“Haal die DVD uit Nessa, jou ma gaan die hele tyd in die kombuis bly.” vermaan ek haar, nadat 'n uur al verby is en Leanne nog nie van die kombuis af terug is nie.

Uiteindelik kom sy terug met twee groot bakke popcorn en lyk verlig om te sien dat haar fliek nie meer op is nie. Ons kyk nie verder DVD’s nie, ons kuier, lag en gesels tot drie die oggend. Skielik is daar 'n ongemaklike stilte tussen my en Leanne toe ons agterkom dat Nessa so in die geselskap aan die slaap geraak het.

“Eks bly jy is hier Sonet.” verbreek Leanne die stilte.

Ek glimlag vir haar en kan sweer dat ek bloos, want my gesig voel skielik so warm. Vlinders is weer besig om rond te vlieg in my maag toe ek besef dat ek eintlik nou alleen in die sitkamer is saam met dié Leanne Porter. Sy sien dat ek ongemaklik raak en stel voordat ons Nessa wakker maak en bed toe gaan.

“Ek bedoel, elkeen in sy eie bed...” korrigeer sy haar self en daar is wraggies 'n blos op haar wange.

Ek glimlag vir haar en besef dat sy net so ongemaklik en senuweeagtig soos ek is.

Nessa stap die trappe brom-brom saam met ons op en kla dat ons haar daar op die mat moes gelos het.

 

               Ek lê en rondrol, ek kry nie geslaap nie. Leanne is die hele tyd in my gedagtes. Die dubbeldeure na die balkon staan nog oop, daar waai 'n koel briesie en kort-kort bol die gordyne soos die windjie hulle waai. Ek staan op en stap uit op die balkon. Ek leun teenaan die balkon muur, stut my elmboë op die muur en laat my ken op my hande rus.

“Ek verlang na New York as ek die stadsliggies so sien.” sê Leanne 'n ent van my af.

 Ek trek my asem hard in en vlieg regop van die skrik.

“ ‘Skuus, ek wou jou nie laat skrik nie.” vra sy om verskoning terwyl sy nader stap.

My hart begin bokspring, sy staan nou langs my en leun teen die balkon muur.

“Ek is nou tien jaar hier, maar dit voel of 'n deel van my hart daar agtergebly het.” sê Leanne en daar is beslis verlange in haar stem.

“Hoekom het jy dan Suid-Afrika toe gekom?” vra ek haar.

“My kind... ek het na my kind verlang.”

Ek kyk na haar, voor my staan nie meer 'n aktrise nie, maar 'n ma, 'n moeder, 'n mens nes ek. Ek voel lus om my arms om haar te sit en haar te troos... maar ek doen nie en kyk weer na die stadsliggies. Ek vertel haar dat ek nog altyd New York toe wil gaan, dat daar iets is wat my soontoe lok.

“Die foto’s oor New York in die tydskrifte, oordryf glad nie, dis een van die mooiste stede en as...” sy bly stil en gaan staan regop. Sy stap verby my, draai terug, en kom staan agter my. Leanne sit haar hande weerskante van my op die balkon muur en ek trek my asem hoorbaar in... ek voel haar lyf teen my, haar kurwes teen my rug... ek vergeet om asem te haal... sy fluister teen my nek, ek draai my kop om te hoor wat sy sê en haar lippe raak net-net aan my oor.

“As jy wil, kan ek jou eendag gaan wys...” sy bly so staan en wag vir my antwoord.

Soos 'n standbeeld staan ek, ek kry geen woord uit nie, ek is net bewus van haar lyf teen myne. Sy vat haar hande van die muur af en kom staan weer langs my.

“Jy sê niks?” sê sy en klink teleurgesteld.

Uiteindelik kom ek tot verhaal, bedank haar vir die uitnodiging en dat ek dit beslis sal aanvaar. Ek struikel so oor my woorde dat ek soos 'n gek voel toe sy lag, my hand drukkie gee en nagsê.

 

               Na middagete is ons buitetoe om die hubbly bubbly te gaan rook. Leanne het gesê ons kan dit rook solank dit net buitekant is. Nessa het wraggies elke geur tabak op die mark gekoop en sy geniet haar self soos sy meng en proe.

“Ag, sies julle... druk julle pype toe as ek 'n trek vat.” vra Nessa vir die hoeveelste keer.

“Daar’s  te veel goed wat onthou moet word man. Vat eerder 'n sigaret en trek aan dit.” sê Leanne en sy smyt ook sommer haar pyp waardeur sy moet trek neer.

“Hier’s meer pret aan dié ding as aan 'n sigaret wat mens tussen jou vingers moet vashou, Moederlief.”

Leanne se selfoon lui: “ Hi Kevin! I’m well and you?” Sy stap weg en ons kan nie die gesprek verder hoor nie.

Nessa is skielik stil en lyk afgehaal.

“Hoekom lyk jy nou so?” vra ek bekommerd.

“Kevin... As Kevin sê spring, dan vra sy hoe hoog.” sê Nessa, nou hoogs ontsteld.

Sy vertel my dat Kevin haar ma se agent in New York is. Sodra daar 'n hoofrol vir haar in 'n teaterproduksie is, bel hy Leanne en dan is dit weer tyd vir hulle om na New York te vlieg.

“Ek wil nie al weer gaan nie, dis nie eers drie maande terug wat ons daar was nie!” Nessa klink of sy wil huil.

Aan Nessa se stemtoon kan ek hoor sy haat New York. “Wat sal jy sê as jou ma my vra om saam te gaan, in jou plek New York toe.?” waag ek die vraag.

“Wat! Dit sal wonderlik wees!” gil Nessa en vervolg “wag bietjie, hoekom sou sy jou wou vra? Wat het gisteraand op die balkon gebeur?!” Nessa is nou opgewonde en smeek my om te vertel.

“Ek dog jy’t geslaap?... en daar het niks gebeur nie.” sê ek kortaf.

“Daar het, daar het... het sy jou gesoen... of jy vir haar?” Nessa borrel oor met vra en energie.

Ek bloos en begin haar vertel wat op die balkon gebeur het. Vergete is die hubbly bubbly, sy sit voor my op die gras, groot oog en luister.

“My ma is verlief. Nou hoekom soen jy haar toe nie?”

“Man omdat ek nie so... so voor op die wa is soos jy nie.” sê ek gemaak kwaai vir haar.

“Dan weet sy mos nou waar sy met jou staan. Ai tog ek sal julle tips moet kom gee.”

“Tips op wat Nessa?” vra Leanne skielik hier agter ons.

Nessa bloos bloedrooi, sy het nie die guts om vir haar ma te sê nie en bly sommer verder stil.

Leanne gee 'n giggel laggie en begin vertel van die oproep wat sy gehad het. “Nessa, voor jou lip weer op die grond hang... jy hoef nie die keer saam te gaan nie.”

Nessa vlieg op, storm op haar ma af en gryp haar om die nek. “Jis Moederlief, jy maak wraggies my dag.”

Leanne kom sit langs my op die tuinbankie en ek begin opgewonde raak. Sy praat nie, sy kyk net na my. Ek draai na haar, ons oë ontmoet en op daai oomblik wens ek dat ek haar kan soen. Ek kyk af na haar mond, sy glimlag en ek kyk weer vinnig in haar oë.

“Ek ook.” sê sy vir my.

“Ekskuus?” sê ek skoon uit die veld geslaan en toe besef ek... sy het dieselfde gedink as wat ek gewens het.

“Ag, soen mekaar tog nou en kry dit uit julle sisteme!” bulder Nessa en begin aanstap terug huis toe.

Half verleë kyk ons na mekaar en bars toe uit van die lag.

“Sy het 'n punt daar beet Sonet... maar eers wil ek jou iets vra. Wil jy saam met my New York toe gaan?”

Ek sit sprakeloos. Toe gebeur dit gouer as wat ek gedink het dit sou. Ek kan New York toe gaan en dan nog saam met die een vir wie ek lief is, die een wat my hart jare terug al gesteel het sonder dat sy enigsins bewus was van my bestaan.

“Jy sê weer niks nie?” die keer klink sy nie teleurgesteld nie, want sy weet wat my antwoord gaan wees.

“Natuurlik wil ek saamgaan, saam met jou gaan!” antwoord ek oorgretig.

“Ek is bly... en nou kan ek jou soen.” Leanne voeg ook sommer die daad by die woord.

Sy trek my teen haar vas en ek voel haar warm lippe op myne. Sy soen my met oorgawe. Ek kry 'n brandende begeerte om haar nakende lyf teen myne te voel. Haar hand is soekend oor my en ek keer haar toe sy my bors ontdek.

“Jammer... ek...” Leanne voltooi nie haar sin nie, want ek val haar in die rede.

“Jy hoef nie jammer te sê nie Leanne... dis net... ek’s bang Nessa kom terug of die bediendes kom uit.” probeer ek verduidelik, sodat sy nie ongemaklik moet voel oor haar handeling nie.

Sy glimlag en knik haar kop dat sy verstaan. Sy skuif regop, neem my hand in hare en sit die ander arm om my nek. Ek glimlag tevrede, dit voel so reg.

 

               Ons stap sitkamer toe na aandete en toe ons begin met reëlings vir die New York besoek, maak Nessa verskoning dat sy maar eerder gaan slaap. Leanne skink vir ons elkeen 'n drankie en kom sit langs my op die rusbank.

“Eerste dinge eerste.” sê sy, vat my drankie by my en sit dit by hare op die tafeltjie langs die bank neer. Sy vat my gesig in haar hande en gee my 'n passievolle soen. “Nou kan ons met die beplanning begin.” sê sy tevrede.

Ek gee 'n proes laggie en skud maar net my kop. Leanne vertel my van die teater stuk waarin sy die hoofrol gaan speel. Ek verkyk my aan haar, sy ken reeds van die woorde en in haar stem kan ek hoor dat sy 'n groot liefde vir die verhoog het en dan haar ander groot liefde is New York. Dit het sy alles prysgegee om by haar kind te wees en ek wonder of Nessa bewus is van haar ma se groot opoffering wat sy tien jaar terug gemaak het, of sy besef hoe lief haar ma die verhoog en New York het.

 

               My tasse staan gepak. Nessa vat ons lughawe toe en sy is behoorlik opgewonde, want vir die eerste keer in tien jaar hoef sy nie saam te gaan nie. Gelukkig kon ek verlof kry op so kort kennisgewing. Almal by die werk was saam met my bly, dis darem nie aldag dat mens 'n geleentheid kry om Amerika toe te gaan nie.

 

               Ek is maar stil op die vliegtuig, eintlik effens benoud, want dis die eerste keer dat ek vlieg... dit help darem dat Leanne my hand vashou. Sy maak my wakker toe ons land. Dit voel of ek droom toe ons deur New York se strate ry op pad na die hotel. Kort-kort knip ek my oë net om seker te maak dat ek nie droom nie. Ons ry verby die Broadway teater, dis hier waar Leanne gaan optree. By ons hotel in Manhattan, wag Kevin reeds op haar en sy stel hom aan my voor, hulle begin ook sommer dadelik besigheid praat.

 

               Ons kamers is langs mekaar met 'n dubbeldeur tussen die twee kamers wat Leanne ook sommer dadelik oopmaak. Ek’s nogal verlig toe ek haar deur die deure sien aankom.

“Gedink ek los jou alleen? Sal dit nooit aan jou doen nie.” Sy verskoon haarself by Kevin in haar kamer, stap in my kamer in en maak die dubbeldeure toe.

Sy sit haar arms om my en vra om verskoning dat hulle sommer met die intrapslag oorwerk begin praat het. Ek knik my kop en sê dat ek verstaan, want sy is eintlik hier vir werk. Sy verseker my ook dat sy sal verstaan as ek nie elke keer saam met haar teater toe wil gaan nie, maar dat sy my darem daar wil hê met die openingsaand. Sy trek my stywer teen haar vas en soen my hartstogtelik.

“Ons vertrek oor 'n halfuur, jy’s welkom om saam te gaan.”

Ek besluit om saam te gaan, kan net sowel na die repetisies gaan kyk as om alleen in my kamer te bly.

 

               Leanne stel my aan almal voor, van hulle is bly en wens haar geluk met haar nuut gevonde liefde, maar daar is een of twee wat openlik jaloers is, maar ek steur my nie aan hulle nie. Leanne kom gee my 'n drukkie en verduidelik dat sy my nou alleen gaan los... Ek verkyk my aan haar, sy geniet elke oomblik op die verhoog. Sy is net so borrelend soos Nessa altyd is.

“So dís waar Nessa aan haar borrelende energie kom... by haar ma geërf.” sê ek toe Leanne weer by my aansluit.

“Dis waar, dis wat die verhoog aan my doen. Dit gee my weer nuwe lewe. Ons is klaar, kom ons gaan huis toe.” Leanne sit haar arm liefdevol en beskermend om my skouers en ons stap uit, onwetend dat 'n hele paar oë op ons gevestig is.

 

               Na ete gaan stort Leanne en sy ruik te lekker toe sy langs my op die bed kom sit.

“Ek wil jou nie teleurstel nie, maar ek is effens moeg. Ek wil nie hê jy moet enige verwagtinge hê vanaand nie.”

Sy praat reguit en draai nie doekies om nie, ek bloos skoon net by die gedagte. Ek is eintlik ook maar bly, want ek’s nogal moeg na die vlug en kan my net indink hoe moeg sy moet wees, met 'n repetisie ook nog agter die rug... Nogtans klim sy in my bed en steek haar hand uit na my. Ek staan haar met groot oë en aankyk... en maak vinnig verskoning dat ek eers wil gaan stort.

Sy slaap reeds toe ek in die bed klim, sy lyk so gelukkig, so rustig. Ek kyk na haar en kan nie glo dat ek in dieselfde hotelkamer, dieselfde bed as Leanne Porter lê nie en dan nog in New York ook... my droom is besig om waar te word. Ek staan op en stap venster toe. Dis wraggies mooier as Pretoria se liggies... Ek fluister: “New York... Ek’s in New York...”

“Saam met my...” fluister Leanne en kom staan styf teen my. Sy sit haar arms om my lyf en vervolg: “Ek het mos vir jou gesê dis mooi... betowerend.”

Met elke asemteug voel ek haar kurwes teen my rug... ek maak my oë toe, ek durf nie nou omdraai nie, want ek gaan myself nie kan keer nie... sal myself aan haar omhelsing oor gee. Sy soen my in my nek, teen my oor, haar hande ontdek my borste... my asem jaag... ek kan nie meer nie...ek wil haar hê...

Ek draai om en ons lippe ontmoet weer... passievol en hartstogtelik. Soenend en struikelend strompel on bed toe... ons hande vind genotvolle areas en ons word soos klei in mekaar se arms.

 

               Half tien die oggend skrik ek eers wakker, verwilderd kyk ek om my rond en sak tevrede terug teen die kussings... ek was bang alles was net 'n droom, dat ek net gedroom het van Leanne en van New York. Haar plek langs my is leeg maar daar is 'n briefie op haar kopkussing. Ek vou dit oop en lees: “Slaap laat, ek sien jou twaalf uur. Lief jou, Lee.” Daar is 'n hartjie by haar naam geteken. Ek druk die briefie teen my bors vas en skrik weer wakker toe Leanne met my praat.

“Ek sien jy voer my bevele streng uit.” koggel Leanne en kom lê langs my op die bed.

“Hemel hoe laat is dit? Ek het weer aan die slaap geraak.” sê ek en vlieg regop op die bed.

“Dis half een.” sê Leanne en lag te lekker.

Ek spring vinnig onder die stort in en binne 'n halfuur is ek aangetrek en reg vir middagete. Ons het net 'n uur oor om te gaan eet want Leanne moet weer twee uur terug wees vir haar repetisies. Sy trek my aan die arm by die deur uit.

Middagete is in New York se strate en Leanne bestel vir ons hotdogs by een van die mobiele stalletjies... “met alles op” soos sy dit gestel het. Ons loop en eet. Ek verkyk my aan die hoë geboue en kan nog steeds nie glo dat ek hier is nie. Ons kom nie agter hoe vêr ons gestap het nie en kwart voor twee moet ons 'n taxi kry om ons na die Broadway teater te vat.

Die klomp is bly om my ook weer te sien en kan nie uitgepraat raak oor hoe goed Lee lyk noudat ek in haar lewe is nie. Almal noem haar Lee en nie op haar verhoog naam Leanne nie, ek sal ook seker een of ander tyd haar so moet noem, sy het al 'n keer of wat vir my gevra om haar eerder Lee te noem, maar dit voel vreemd, sy sal altyd LEANNE PORTER vir my bly.

 

               Dis Sondagaand, die openingsaand. My mond hang oop, Leanne is skitterend op die verhoog en haar hele gesig straal. Sy lyk na 'n ander mens as die een wat ek in Pretoria ontmoet het. Sy’s gek na die verhoog en die teatergangers is mal oor haar en haar toneelspel. Na die opvoering is die hoofspelers drie keer teruggeroep vir 'n buiging voor die gehoor, voor hulle opgehou het met toejuiging. Aan haar gesig kan ek sien sy geniet dit vreeslik, sy kan nie ophou glimlag nie.

Na die tyd ontmoet ek haar in haar kleedkamer en wens haar geluk met 'n suksesvolle opening en 'n vol saal. Sy glimlag breedt en bedank my vir die kompliment.

Leanne vat my hande in hare vas en bieg: “Sonet... ek is gek na die verhoog. Ek bid elke keer die drie maande om in Suid-Afrika om net weer terug te kom... terug verhoog toe en terug  New York toe.”

“Ek weet, ek kan sien jy’s gelukkiger hier.” Ek wil vir haar vra hoekom trek sy dan nie eerder terug nie, maar ek is selfsugtig... as sy terugtrek gaan nie net Nessa haar verloor nie, maar ek ook... ek kan haar nie verloor nie...”

Maandagoggend is ons vroeg op. Sy is af vandag en moet eers weer Dinsdag gaan repeteer vir Woensdagaand se optrede. Ons wil soveel as moontlik van die dag kan gebruik om soveel as moontlik van New York te sien. Ontbyt het in Central Park begin, by Ground Zero het ek openlik staan en huil... daardie verskriklike dag op 11 September 2001 sal my en baie ander ook, altyd bybly. Sy wys my so baie van New York, maar ongelukkig loop die tyd uit. Woensdag is dit weer opvoering en Donderdag is sy weer af, dan gaan sy my die Statue of Liberty wys.

 

                Die tyd gaan so vinnig verby en vanaand is die laaste aand van die verhoogproduksie.  Leanne gee weer haar beste tydens die opvoering, maar die sprankel is weg en sy lyk weer soos die ou Leanne van Pretoria. Ek kan dit nie hanteer om haar so te sien nie en vir die eerste keer in 'n baie, baie lang tyd stel ek my self nie eerste nie. “Lee... jy kan nie teruggaan Suid-Afrika toe nie. Kyk hoe lyk jy.” Dis die eerste keer dat ek haar ‘Lee’ noem, maar dit voel nie vreemd nie. Ons is in New York en hier is sy Lee.

Sy kyk my aan asof ek gek is. “Wat bedoel jy, ek moet, my kind is daar en jy is daar.” sê sy half vies.

“En jóú liefde is hier. Jy was 'n ander mens en vanaand is die ou Lee weer terug, jou sprankel is weg... Lee jy kan nie jou liefde vir die verhoog én vir New York net opgee nie. Jy is besig om weg te kwyn.” Ek kon maar net sowel met die muur gepraat het.

“Sonet asseblief! Ek wil nié vir jou kwaad word nie... Jy raak aan 'n baie, baie teer punt en ek wil hê jy moet dit los.” Dit klink amper of Leanne my smeek.

Ons vlug terug Suid-Afrika toe is eers Donderdag. Ons het drie dae vir ons self oor in New York en skielik is dit nie meer lekker hier nie. Ek probeer weer die volgende dag die saak aanroer, maar word dadelik stilgemaak.

“Sonet, los dit nou! Jy’s soos 'n bulldog wat vasbyt en nie kan los nie!” gil Leanne vir my.

Ek het haar nog nooit kwaad gesien nie en voel sleg toe ek sien dat daar 'n traan oor haar wang loop.

“Ek’s jammer dat ek op jou geskree het.” vra sy om verskoning en vee die trane van haar wang af.

Ek loop na haar toe en sit my arms om haar. Ek kan nie begin om te dink hoe sy moet voel nie. Sy vertel my hoe Nessa haar verwyt het vyftien jaar gelede toe sy saam met haar pa weg is Suid-Afrika toe. Dat sy New York en om 'n rolprentster te wees gekies het bo haar kind... sy wil dit nie weer doen nie. Die trane loop nou vrylik oor haar wange en ek kry haar verskriklik jammer.

“Lee ek is jammer... ek wou maar net hê dat jy gelukkig moes wees.” sê ek terwyl ek haar vashou. Ek stel voor dat ons die res van die dag in Central Park moet deurbring, Leanne stem in en ons kry 'n taxi soontoe.

 

               Ons stap vir ure om die dam en park voor ons 'n plekkie kry om te gaan sit en na die eende op die dam sit en kyk. Leanne lyk baie kalmer en op haar gemak hier in die vars lug en ek roer weer vanoggend se gesprek aan.

“Jy gaan wragtig nie ophou nie!” blaf sy en klap haar tong vir my.

Doodstil sit ons albei en staar na die dam en eende daarop. Vir seker 'n uur praat ons nie met mekaar nie, Leanne verbreek eerste die stilte.

“Dankie... ek weet jy’s net besorgd oor my.” sê sy saggies en vat my hand.

Ek glimlag en sê niks nie. Aan die een kant is ek eintlik verlig... sy bly in Suid Afrika en ek kan haar elke dag of so, sien... so kruip die selfsug weer stadig terug en ek haat my self daarvoor.

Die volgende twee dae is ons rustig in die hotel, het eenkeer gaan fliek en eenkeer na 'n verhoogstuk gaan kyk. Op die vlug is ons twee net so stil. Nessa wag reeds op die lughawe en sy merk onmiddellik dat daar fout is.

 

                Nessa kan die stilte nie meer verduur nie en wil weet wat fout is. Ek en Leanne sê so gelyk dat daar nie fout is nie. Nessa kyk na ons en sluit die kar aan...“Het julle baklei?”

Ek en Leanne kyk vir mekaar en weer gelyk sê ons albei: “Nee!”

Sy trek haar skouer op en trek weg met 'n spoed. Sy het haar ook nou sommer vervies vir ons twee.

By die huis gekom, is Leanne sommer dadelik op kamer toe en ek besluit toe maar om terug te ry huis toe. Nessa keer my en wil weet wat aangaan, want daar is beslis fout. Sy torring nie vêrder aan my nie, want sy kan sien dat ek nie wil praat nie. Sy bied aan om my te gaan help pak.

Leanne kom in my kamer in en Nessa verkas. “Asseblief, moenie gaan nie Sonet...” Leanne gaan sit op die bed.

“Ek is jammer ek het so aan jou getorring, dit het net ons laaste paar dae in New York versuur.” sê ek en gaan sit langs haar op die bed.

“Nee! Dis ek wat moet jammer sê. Ek gaan vanaand nog met Nessa praat om te hoor hoe sy gaan voel as ek wil teruggaan.

My gesig raak strak, maar ek dwing 'n glimlag op my gesig. Sy druk my teen haar vas en ek staar net na die kamermuur. Sy smeek my om nog te bly en ek stem teen my sin in.

“Dit lyk beter!” sê Nessa opgewonde toe sy ons hand aan hand die trap sien afkom. Ek was vir 'n wyle bekommerd oor julle tweetjies.”

Leanne en Nessa het ding uitgepraat. Nou is dit net 'n kwessie van tyd voor Leanne terugkeer Amerika toe en ek weer alleen is. Die res van die naweek het vinnig omgegaan en ek is al weer op pad terug huis toe.

 

               Maandag op kantoor kry ek nie veel uitgerig nie, my gedagtes is die hele tyd by Leanne en New York. Woensdag ontmoet ek vir Nessa vir koffie en met 'n skok moet ek uitvind dat Leanne New York toe is. Nessa sien nie die skok op my gesig nie, sy babbel net voort hoe bly sy is dat ek haar ma omgepraat het en dat sy haar ma nog nooit so borrelend gesien het nie. Die helfte van Nessa se gesprek hoor ek nie meer nie, ek staar net voor my uit. “Sy het my nie eers gegroet nie...” is al wat ek uitkry en 'n traan loop oor my wang.

“Sy kom weer terug Sonet, sy het net gaan reëlings tref vir werk met Kevin en dan vir blyplek... Het jy gedink... nee sy sal jou mos nooit net los nie!” Nessa staan op en gee my 'n drukkie. “ Jou arme ding, dis hoekom jy skielik lyk of jy 'n spook gesien het.”

Nessa begin vir my lag omdat ek verkeerde gevolgtrekkings gemaak het en ek moes maar saam lag. Sy nooi my uit om die naweek na hulle toe te kom want haar ma behoort Saterdag terug te wees. Ons spreek af dat ons Vrydagaand weer bietjie club toe sal gaan en sommer Corrie en Sonja ook weer nooi.

 

               Die res van die week is draagliker. Dis darem nog net 'n uur dan kan ek huis toe gaan. Daar’s 'n klop aan my kantoordeur en die deur swaai sommer oop. Leanne loer om die deur en my hart begin bokspring. Ek spring op en ons omhels mekaar.

“Ek het na jou verlang.” sê Leanne en gee my 'n passievolle soen.

Tien voor vier sluit ek my kantoordeur en ons stap hand om die lyf na die parkering. “Kry ek jou by die huis of ry jy saam met my om my goedjies te kry?” vra ek terwyl ek in my kar klim.

“Ons kuier die naweek by jou huis... as dit reg is met jou...” stel Leanne my vlugtig in kennis.

Verbaas verduidelik ek haar dat ek en Nessa reeds met vriende gereël het om te gaan dans en dat sy natuurlik moet saamkom.

“Ek het klaar met Nessa gereël. Ek gaan net vir ons pizza kry dan sien ek jou by jou huis.” sê Leanne ewe selfvoldaan.

 

               Leanne vertel my van die gemeubeleerde woonstel wat sy in New York gekry het. Dit kyk uit oor die Hudson rivier aan die eenkant en ander kant kyk dit uit oor New York se wolkekrabbers. Sy vertel my ook hoe opgewonde Kevin is oor haar terugkoms en dat sy ongelukkig net-net 'n hoofrol in 'n rolprent misgeloop het. Ek is saam opgewonde vir haar, maar dit beteken ook die einde van ons verhouding en ek weet dat lang afstand liefde nie kan werk nie. Ek wil haar vra... wat van ons, ek en jy, maar ek is te bang vir die antwoorde... ek wil dit nie hoor nie... nie nou nie...

 

               Saterdag sit ons en smul aan oorskiet pizza wat Leanne vir ons warm gemaak het. Ek kan sien daar is iets aan die broei, want haar gesig raak ernstig en sy vat my hand in hare.

“Liefling... daar is iets waaroor oor ons moet praat.”

My moed sak in my skoene en dit voel of my hart wil ophou klop. Hier binne-in my skree dit... ek wil vir haar vra, nee smeek om te bly, by my te bly, dat ek nie sonder haar sal kan lewe nie. Ek sal nie kan aangaan om haar net een of twee keer 'n jaar te sien nie... die verhouding gaan dit nie oorleef nie... maar ek bly stil en luister na wat sy wil sê.

“Ek gaan oor twee weke weer Amerika toe. Daar is nog sake wat ek moet afhandel voor ek finaal kan terugtrek soontoe en ek wil hê jy moet saam met my kom...” sy kyk na my en wag vir my antwoord.

Ek kan maar net sowel gaan, want dit sal die laaste keer ooit wees dat ek weer so 'n geleentheid gaan kry om Amerika toe te gaan. Dan kan ek sommer afskeid neem van New York ook. Ek het nog verlof oor en ek stem in om saam met haar te gaan.

Die keer is ek nie so opgewonde nie, my droom gaan binnekort in skerwe lê. My baas is ook nie so gelukkig nie en vermaan my dat dit die laaste keer moet wees, maar ek stel hom gerus en hy keur my verlof goed.

 

Ons land in New York en kry weer 'n taxi, maar dié keer is dit na Leanne se woonstel. Dis op die vyfde vloer en dis 'n massiewe plek. Dit het wraggies die mooiste uitsig, nes sy gesê het.

“So... hou jy darem daarvan?”

“Wat! Ek is gek oor die plek! Ek sal die hele dag op die balkon kan sit en uitkyk oor die rivier en saans daardie kant sit en New York se liggies dophou. Die uitsig is beeldskoon.” sê ek en stap weer uit op die balkon.

“Dan sal jy nie verveeld raak as ek die hele dag by die teater is besig met repetisies en jy moet alleen in die woonstel agterbly nie?” vra Leanne nog ‘'n belangrike vraag.

“Ek sal nie een dag verveeld kan wees met so 'n uitsig nie Lee.”

“Sal jy nie later by my kla dat jy wil begin werk nie?”

“Nooit! As ek verveeld raak met die uitsig is daar honderde, nee duisende dinge wat ek in die stad kan gaan doen.”

“Dit klink mos vir my... jy het klaar besluit?” vra Leanne weer.

Ek kyk Leanne vraend aan en frons. “ Besluit, wat bedoel jy ek het klaar besluit?”

“Jy het nie ‘'n woord gehoor wat ek jou elke keer gevra het nie, Sonet!” sê sy en staan met haar hande op haar heupe.

“Ek het! Jy het gevra of ek van die uitsig hou en...” ek bly 'n rukkie stil.

“Ja en...” vra Leanne.

“En... uhmm en...” ek probeer dink wat sy nog gevra het en skielik word als helder. “LEE!” gil ek en gryp my gesig vas.

“Ja, my Dierbaarste, het jy nou gesnap?” vra Leanne en gryp my vas en draai my in die rondte.

Trane loop oor my wange, ek kan dit nie glo nie. Ek gaan in New York bly en dit nog saam met dié ‘LEANNE PORTER’. Saam met die aktrise van my drome, die aktrise van my hart.

“Liefling... het jy gedink ek gaan jou in Suid Afrika los?” vra Leanne saggies in my oor. Ons lippe ontmoet weer en ek gee my volkome aan haar omhelsing oor...